Etap pierwszy skupia się na mikropalpacji, technice pozwalającej zlokalizować źródło zakłóceń, określanego jako blizna patogenna. Terapeuta, korzystając z delikatnego dotyku, identyfikuje obszary napięć i dysharmonii w ciele pacjenta, co jest kluczowe dla diagnozy i dalszego planu terapeutycznego.

Następnie, w drugim etapie, terapeuta poszukuje symptomów związanych z identyfikowaną blizną, jednocześnie utrzymując kontakt z miejscem jej występowania. Przesuwając drugą ręką wzdłuż linii środkowej ciała, terapeuta dąży do odnalezienia i zdefiniowania uszkodzonej tkanki na odpowiednim "piętrze" ciała, co pozwala na dokładną lokalizację i charakterystykę problemu. Ta metoda umożliwia również orientacyjne określenie czasu powstania urazu, co choć nie do końca naukowo wyjaśnione, stanowi cenne źródło informacji dla pacjenta.

Stymulacja zidentyfikowanej blizny patogennej inicjuje natychmiastowe mechanizmy autokorekcji, aktywując pamięć tkankową i wspierając naturalne procesy samoleczenia. Ta bezpośrednia interakcja z tkankami ciała jest efektywna zarówno u dorosłych, dzieci, jak i zwierząt, wskazując na uniwersalność i skuteczność tej metody.